Are you waiting in line?

Zaterdag 6 november – onze eerste dag.

Al heel vroeg vertrokken Han en ik vandaag met de trein om naar Schiphol te gaan. De vlucht vertrok om 11u15 en al werd er gezegd dat je minimaal 3 uur van tevoren aanwezig moet zijn hebben wij erop gegokt dat we met 2,5 uur ook goed uit zouden komen. Zo konden we tenminste met de trein en hoefden we ons niet druk te maken om wegwerkzaamheden en parkeren. Op Schiphol bleken de lijnen kort, we hadden online ingecheckt, de bagage inleveren ging heel vlot en ook de douane en de latere securityscans ging heel vlot. Zelfs de vliegreis vloog voorbij ;-).
Washington is een beetje een vreemd vliegveld. Het vliegtuig uitlopend loop je door een lange en smalle gang en zo loop je een shuttle in. Al meteen kwamen we in gesprek met een Amerikaanse die trouwens in Nederland woont en daar een B&B heeft. Zij was op familiebezoek en bleef wat langer als wij.
Eenmaal in het hoofdgebouw namen we weer afscheid, zochten we een ATM en haalden we wat drinken bij Starbucks. Han stond in de rij en ik bleef bij het begin staan. Dat riep een heleboel beleefde “Are you waiting in line” op. Vriendelijke mensen hier, ik heb nog geen gedrang of voorkruiperij gezien, alleen lopen die lijnen nog niet zo overzichtelijk voor ons. Sommige dingen krijg je meteen van degene die je bestelling aanneemt en het andere krijg je verderop. Logica heb ik er nog niet helemaal in gezien. Zal dat nog gaan wennen?
Op naar de shuttlebus en ook daar waren we snel aan de beurt. De taxibus scheurde er behoorlijk op los. Ondanks zijn tempo bleek de transfer van Dulles Airport naar ons hotel L'Enfant Plaza een behoorlijke afstand. Wij werden wel als eerste afgezet, prima! Inmiddels was het half vijf (Amerikaanse tijd, zomerklok), dus we konden meteen door naar onze kamer. Die viel niet tegen, een mooi formaat, netjes en schoon en een mooi uitzicht op de rivier en de waterfront. We zaten dus niet aan de National Mall-kant, maar ik denk wel dat we een wijdser uitzicht hebben omdat aan deze kant verder geen hoge gebouwen staan.
Even naar het thuisfront bellen dat we goed aangekomen zijn en dan vanaf ons hotel naar de National Mall lopen. De National Mall is heel dichtbij, dus we waren al snel bij de Smithsonian Castle. Hier liepen twee grijskleurige eekhoorntje rond, die wat nootjes krijgen en die uit de hand aanpakten. Wij waren helemaal vol be/verwondering.
Zo waren we op de National Mall en zo hadden we ook in de gauwigheid het Washington Monument en de White House gezien, terwijl de zon onderging. Van afstand zagen we het WO II memorial, het Lincoln Monument en het Capitool. Die zullen we nog wel beter bekijken, eerst maar eens op zoek naar een restaurant want dat zijn we nog helemaal niet tegengekomen. Het was even een stukje lopen, maar een eindje voorbij het Mariott Hotel vonden we een restaurant die ons wel aansprak (Ceiba). Vandaag kregen we in het vliegtuig een warme lunch en voor de landing nog een snack met een broodje, maar aangezien dit natuurlijk een hele lange dag was konden we toch nog wel eten en de zalm was heerlijk. Het was ook een hele gewone portie, helemaal niet absurd veel zoals je wel eens hoort over Amerika. Een goede afsluiting van de dag dus. Wij zijn na het eten naar het hotel gelopen en al probeerden we zolang mogelijk op te blijven om de jetlag tegen te gaan om kwart over tien (zomertijd) was de energie op en deden we de lampen uit. Vannacht gaat de klok terug, morgen proberen het nog iets langer vol te houden.